Olifanten wassen

Voor ons gevoel midden in de nacht brak de hemel open. Bakken met regen kwamen naar beneden vergezeld van een verkoelend windje. Toen we op de klok keken bleek het even voor elf uur ’s avonds, we lagen net twee uur in bed.
We maken allemaal een lange nacht, opnieuw regelmatig onderbroken door wakkere momenten. Niet alleen door de regen, maar de eenvoud van de hutten waarin we slapen straalt ook af op de matrassen. Helemaal drie keer niks! Maar dat is ook het enige waar we over te klagen hebben, het ontbijt is prima en de rust die de hele omgeving uit straalt is heerlijk. En we genieten van alle bekende en minder bekende geluiden uit het oerwoud.

Na het ontbijt gaan we op tijd op pad naar de plaats waar de olifanten worden gehouden en die we straks mee mogen helpen wassen. Er blijken drie jonge olifantjes bij te zijn, die goed beschermd door de moeders, het hele ritueel mee gaan maken.

Allereerst worden de dieren naar de “olifanten- wc” geleid. Hier moeten ze op commando hun vloeibare en minder vloeibare ontlasting laten gaan. De olifanten bij die dat wat minder goed lukt, worden vakkundig geholpen. Tot aan de oksel !
Ondanks dat het gezelschap toeristen aardig groot is, krijgt toch iedereen de kans om in kleine groepjes zijn eigen olifanten te wassen. De dieren gaan op hun zij liggen en wij mogen schrobben. Ze schijnen het nog lekker te vinden ook. Daarna krijgen we een olifanten douche en mogen we ze voeren. Als je “tas, tas” roept gaat de slurf omhoog, de kop in de lucht, de mond open en kun je de bananen en bamboestengels zo in hun mond stoppen. Na afloop wordt ons een rit op een olifant aangeboden. We doen het niet, zeker niet wanneer we zien dat de stoeltjes boven op de ruggengraat van de olifanten zitten. Kan niet goed zijn voor die ruggen. We hebben verder wel het idee dat de dieren goed verzorgd en behandeld worden, op vrijdag hebben ze zelfs hun vrije dag.

We wandelen terug, drinken wat in onze Jungle Lodge, een enkeling gaat zwemmen in de Buluh rivier en lunchen. Na de lunch gaan we mee naar de waterval die de kinderen gisteren hebben verkend. We hebben op dat moment nog niet helemaal in de gaten dat dat stroomafwaarts is, maar daar komen we op de terugweg snel genoeg achter. De waterval is leuk, we krijgen er een regelrechte watermassage, hoewel hij nog geen tien meter hoog is. Leuk. Op de terugweg doen we ook de hot spring nog even aan en vermaken ons verder aan de rivier. Lekker koel, want ondanks dat het een bewolkte dag is, hebben we het toch behoorlijk warm.

Als rechtgeaarde Nederlanders bouwen de kinderen onder leiding van bouwkundig ingenieur Mathijs een dam in de rivier. Nee, we leggen hier niet zo maar een steen in een rivier op aarde, de stroming gaat op dat plekje echt anders lopen. Een Nederlands kindje van een jaar of drie is er ook uitermate tevreden over: “mama, kijk, hier is een badje voor me gebouwd”. Zo, dat bedoelen we nu!

We eten wat later dan gebruikelijk en als we eigenlijk naar bed willen gaan haalt Alex zijn gitaar tevoorschijn. Samen met de rest van het personeel begint hij te spelen en te zingen. Alle kampvuurliedjes van La Bamba, via In Holland Staat Een Huis tot When I See You In Heaven passeren de revue. Het wordt een reuze gezellige avond en moe en voldaan rollen we (op verschillende tijden) ons bed in. Morgenochtend trekken we na het ontbijt verder naar Brastagi, een rit van ruim 7 uur.
We hebben overigens al besloten dat we de lokale economie dan weer een handje zullen helpen met 7 euro …. Nog niet misschien dat we onze koffers zelf over de hangbrug naar de overkant van de rivier gaan sjouwen.