Snorkelen

Over vandaag een kort verslag. We hebben een snorkeltrip geboekt en staan om 0900uur aan de “haven” van Kalibukbuk / Lovina. Nadat ons de zwemvliezen zijn aangemeten, vooral de grote maten zijn hier een uitdaging, stappen we in –wat wij noemen- spinbootjes.
Vanwege de vorm doen ze ons denken aan een spin. Deze bootjes lijken uit een grote dikke boomstam te zijn gesneden, je kunt er met maximaal 5 man achter elkaar inzitten, inclusief de schipper.
Aan weerszijden zijn voor de stabiliteit en het evenwicht drijvers aangebracht van bamboe. Ze gaan tegen de verwachting in nog behoorlijk hard ook met de eenvoudige motor die iedere schipper op zijn bootje heeft.

Ongeveer een kilometer uit de kust ligt een aardig groot koraalrif, waar alle bootjes hun ankerplaats hebben gemarkeerd door middel van een plastic jerrycan die als boei fungeert. We zien een stuk of zes andere spinbootjes en liggen ver genoeg uit elkaar om elkaar niet in de “vissen te varen”.

We zien niet veel verschillende soorten vis, maar het zijn er wel een heleboel. Zeker als onze schippers, we zijn met twee bootjes, stukjes brood en mango in het water gooien. Als haaien vliegen de vissen er op af en we kunnen met de GoPro mooie foto’s en videofilmpjes maken. De filmpjes houden jullie te goed, want die kunnen we niet op deze site plaatsen.

Na twee uur keren we weer terug naar de haven, rusten daar wat uit en lunchen in een klein restaurantje. De middag besteden we in en aan de rand van het zwembad en aan internetten. Het door Made gekochte beltegoed van 3Gb was gisterenavond (na anderhalve dag dus ongeveer) al weer op, de kids snakken naar contact met de buitenwereld. Als je met 6 man gebruik maakt van een Hotspot waar je beltegoed voor nodig hebt, dan gaat het snel. Zelfs als je geen filmpjes op YouTube bekijkt.

Voor we gaan dineren maken we nog even een ommetje langs een Boeddhistische tempel. De tempel is in 1994 bij toeval ontdekt toen een boer zijn land aan het omploegen was. De tempel is vervolgens weer in de oude staat teruggebracht en sinds 2009 is dit een van de eenvoudige toeristische trekpleisters van Kalibukbuk.

De laatste activiteit van deze dag is het diner in een restaurant aan het strand. We zijn ruim op tijd om ook “de zon in de zee zien zakken”. De romantici onder ons proberen nog snel een selfie te maken.

Van de Nationale Feestdag merken we de hele helemaal niets. Er hangen her en der wat vlaggen, de overheidsgebouwen zijn gesloten. Geen parades van marcherende schoolkinderen, zoals we die een aantal jaren geleden meemaakten. Geen stuif-es-in op de lokale markt. Geen kroepoek-happen. Blijkbaar leeft het in Lovina / Kalibukbuk wat minder en heeft het "business as usual" de prioriteit.