Bijna verder, maar ......... toch pech

Donderdag 14 juli 2011.

Bijna verder, maar toch nog pech.
Dag reisverslagvolgers, jullie lezen het goed. Bijna hadden we verder kunnen gaan met onze reis door Thailand, maar op het laatste moment was er dan toch nog pech.
Samen met Annelotte ben ik vanochtend vroeg naar het ziekenhuis gefietst in de stille hoop dat het vandaag zou gaan lukken dat Ingeborg ontslagen gaan worden.
We troffen een uiterst montere dame aan, die goed had geslapen, heel veel had gegeten “want ik barstte van de honger”, en volop praatjes had. Ook de temperatuur van 37.4C was een goed voorteken.

Op de gang sprak ik de “medicine-doctor”, die me vertelde dat ook de “platelet-waarde” weer was gestegen naar 124.000, ze vrijwel koortsvrij was en dat wat hem betreft ontslag uit het ziekenhuis vandaag kon plaatsvinden. Even afwachten wat de KNO-arts/specialist er van zou vinden.

Gedurende de dag daalde de temperatuur, twee metingen wezen 37.0C en 37.1C aan, dus onze hoop groeide. Tegen drie uur kwam de specialist die meteen aan gaf dat hij nog niet tevreden was over het herstel van de keelontsteking en het nodig vond om Ingeborg nog een dag langer, en dus ook intraveneuze antibiotica, vast te houden. Het liefst eerst 24 uur koortsvrij en dan pas vrijlaten.
Praten als Brugman: we hebben zelf een thermometer waarmee we haar in de gaten kunnen houden, we hebben zelf paracetamol, we laten haar flink slapen, we zullen korte dagen maken, antibiotica heb je ook in pilvorm, leidde er uiteindelijk toe dat hij bereid was om aan het einde van de dag Ingeborg te laten gaan.

Iedereen blij, vooral meiske zelf, want die heeft het intussen helemaal gehad. Ze verveelt zich stierlijk, voelt zich lekker en heeft geen pijn. De arts wilde alleen nog een keer een bloedtest uitvoeren en een echo van haar buikstreek. Die gunde ik hem nog, hoewel me een beetje het gevoel bekroop dat hij er nog even wat financieel voordeel voor het ziekenhuis uit wilde halen. Aan de andere kant hebben we steeds gesteld dat de gezondheid voorop staat en dan is een extra check nooit weg.

Bloedtest en echo uitgevoerd (behalve de lever, ook de nieren, de galblaas en de milt) met als resultaat dat alles in orde is, behalve dat de lever nog wat opgezet was. Maar als we dan voorzichtig zouden doen, haar niet haar rugzak zouden laten tillen en een rustige reisdag zouden hebben, inclusief de verzekering dat wij regelmatig haar temperatuur zouden checken, dan stemde hij in met “release”. Even de papieren in orde maken, het infuus verwijderen, en we konden gaan.

Toen hij echter na 20 minuten nog niet terug was en ook geen enkele verpleegster aanstalten had gemaakt om het infuus te gaan verwijderen, ben ik maar eens gaan informeren. En toen liepen we dus tegen de grote teleurstelling op: de arts had contact gehad met de verzekeringsmaatschappij en die wilde niet instaan voor het risico wat we zouden nemen door morgen al te gaan reizen in verband met de opgezette lever. Reizen zou als risico met zich meebrengen dat de lever zou kunnen scheuren (als gevolg van bijvoorbeeld over heel hobbelige wegen rijden, en dat zijn het hier allemaal) en dan zouden de gevolgen niet te overzien zijn.

Samengevat: nog (tenminste) een nacht in het ziekenhuis blijven, terwijl Ingeborg al bijna aangekleed klaar stond voor vertrek. De nodige traantjes gelaten, diepe teleurstelling, maar aan de andere kant ook rationele berusting. Gezondheid en safety first.
De eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat haar temperatuur om 5 uur ’s middags weer op 38.0C stond.
Om 18.45u waren Annelotte en ik weer terug in ons guesthouse en zijn we met zijn allen snel gaan eten.

De jongens en Annelotte zitten nu in een Thaise massagesalon en genieten daar van een oliemassage. Wij maken dit verslag en zijn benieuwd naar de stoere verhalen dadelijk.

Morgenochtend om 8 uur ziet de arts Ingeborg weer opnieuw en bekijkt of de lever verder geslonken is. Om 10 uur ben ik weer in het ziekenhuis voor de uitslag en verdere actie. Of nog een nacht extra in ziekenhuis en Kanchanaburi, of ontslag en ’s middags (rustig) op pad naar Ayutthaya. We weten het morgen, en jullie dan ook.

Heel veel groeten !!

P.S. deze keer geen foto's om ons verslag op te leuken.