Massage en Kecak-dans

Vandaag staat ons hoofd op verwennen en ontspannen. Direct na het ontbijt maken we een afspraak om een full-body-massage te krijgen. De chauffeuse/eigenaresse van Sedona Spa haalt ons op. Volgens Ingeborg is kun je hier de beste massage krijgen die er in de buurt is en dat heeft ze opgezocht op Tripadvisor.
Door het drukke verkeer in het centrum van Ubud loopt alles een half uurtje uit, en ondergaan we met vijf man de massage. Ingrid slaat over.

Alle spieren worden gevonden en gemasseerd, ook de spieren waarvan we het bestaan niet wisten. Bij de een doet het wat meer pijn dan bij de ander, maar allemaal voelen we ons na anderhalf uur heerlijk ontspannen.
We laten ons terugbrengen naar het centrum en zoeken een restaurantje om te lunchen. Wat een drukte is het weer overal!

We hebben nu een aantal inwoners, zoals Ketut en de eigenaresse van Sedona, gesproken over dat Ubud in onze ogen behoorlijk veranderd is. Ook zij klagen er over. De hoeveelheid toeristen vinden ze fijn, dat betekent immers inkomsten. De verkeerssituatie, de hele dag door lange files, en het feit dat de uitstraling van Ubud zo aan het veranderen is, vinden ze verschrikkelijk. Er verdwijnen zelfs hele rijstvelden ten behoeve van de bouw van hotels en restaurants. Zelf denken we dat dit voor ons de laatste keer is geweest dat we Ubud hebben bezocht.

Na de lunch besluit de ene helft van ons gezelschap nog wat te gaan shoppen en op souvenir-jacht te gaan, de andere helft gaat wat uitrusten op onze kamers.

Om vijf uur hebben we een tafel gereserveerd in een restaurant. We willen op tijd eten, omdat we vanavond een goede plaats willen hebben bij de voorstelling van de Kecak-dans en de Trance-dans. Tijdens het eten begint het te hozen, er lijkt geen einde aan te komen. Maar als rechtgeaarde Nederlanders, bij ons regent het toch minstens 300 dagen per jaar?, laten we ons niet kisten en komen als totaal verzopen katten op tijd aan bij de tempel om goede plaatsen te bemachtigen. De uitvoering van de voorstelling vindt vanwege de regen gelukkig plaats onder een overkapping naast de tempel.

Ingrid en Jan bewaken de stoelen zodat de kinderen nog snel naar Ketut’s Place kunnen rennen om wat droge kleren aan te trekken. We bekijken een prachtige, met veel elan uitgevoerde, voorstelling.

Kecak is het in alle culturen bekende verhaal van een prins (Rama) en zijn vrouw (Sita) die op voorspraak van de boze stiefmoeder door de koning (Dasarata) worden verbannen. Natuurlijk is er een slechte geest of demon in het spel die het voorzien heeft op de prinses. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen weet de demon (Rahwana) het voor elkaar te krijgen de prinses te ontvoeren. De prins en zijn broer (Laksamana) stellen alles in het werk om de prinses weer te bevrijden, hierbij geholpen door de goede witte aap (Hanoman) en de koning van alle vogels (Garuda). Uiteindelijk lukt het, na een zware strijd, om de prinses te bevrijden. En daarna leven ze nog lang en gelukkig. Want anders is het geen sprookje.

De dansers zijn allemaal in prachtige kostuums gestoken en worden begeleid door een bijna 60-koppig mannenkoor cq. dansgroep.
Hierna volgt nog de Trance-dans, waarbij een van de mannelijke dansers, door smeulende en soms nog brandende kokosnootschillen springt. Emile Ratelband kan hier nog een lesje van leren. Tsjakka !!

Na afloop wandelen we terug naar ons guesthouse, nemen een warme douche en rollen daarna tegen tien uur ons bed in.