Regen !!!
Blijf op de hoogte en volg Jan en Ingrid
12 Augustus 2016 | Indonesië, Ubud
Aan de hoosbuien die gisterenavond zijn begonnen, lijkt maar geen einde te komen. Dakgoten, voor zover daar hier sprake van is, stromen over, straten staan blank. De straat waarin ons guesthouse ligt, ligt op een hellinkje, waar we dus tegenop moeten lopen. De watervallen die we op Sumatra hebben gezien, zijn er niks bij. Op sommige plekken moeten we tot enkelhoogte door het water waden.
Bij het ontbijt besluiten we dus de fietstocht met Green Bike Tours af te zeggen, ook gelet op de weersverwachtingen voor de rest van de dag. We reserveren plaatsen voor morgen. We willen deze tocht graag maken, omdat we die van Eco Cycling Tours al tweemaal hebben gedaan en Green Bike Tours een iets ander programma biedt. Overigens wordt Green Bike Tours gerund door de voormalige (Indonesische/Balinese) manager van Eco Cycling Tours. Die zag er dus wel brood in!
We gebruiken de ochtend om nog wat bij te slapen, te luieren, (emails) te lezen en andere dingen te doen die tegenwoordig onder de noemer “chillen” vallen. Pas na het middaguur neemt de regen af en gaan we alsnog op pad. Winkelen noemen de dames het, voor de mannen is het meer dat we achter de dames aan slenteren en af en toe “oh” en “ah” zeggen. Opnieuw worden enkele souvenirs gescoord. We lunchen bij Lotus Café, met uitzicht op de vijver en een van de tempels rond Ubud Palace.
De tweede helft van de middag zijn weer terug en gaan nog eens achter dat ene stuk bagage aan dat nog steeds niet terecht is. We schakelen de hulplijn in Nederland in die contact opneemt met Garuda Indonesia Amsterdam. Op de telefoontjes naar “lost & found”, en op onze emails naar Garuda is namelijk geen enkele reactie gekomen.
Te paard, te paard, we zijn verraden! Send in the (Air) Cavalry!
(Air, spreek uit A-ier, is het Indonesische woord voor “water”, dus dat moet goed komen)
We nemen nog een besluit. Op basis van de weersverwachtingen zeggen we de fietstocht ook voor morgen af. Ondanks dat het vandaag vanaf een uur of een droog is gebleven, wordt voor morgen tot zeker het middaguur regen voorspeld. Onze aanbetaling krijgen we met enig mokken van de tussenagent tegen de verwachting in terug. Niets zo veranderlijk als het weer op Bali, zeggen ze hier, maar we nemen het risico toch liever niet en besteden de bijna 200 euro dan liever aan andere dingen.
Zoals lekker uit eten gaan. Dat doen we vanavond bij restaurant Tropical. Gezellig, goed eten, snelle service. En …. We lachen wat af over van alles en nog wat en de dingen die we de afgelopen drie weken hebben mee gemaakt.
Jan lacht op enig moment wat minder want hij brandt zijn kuit aan de uitlaat van een op de weg geparkeerd staand brommertje. Mevrouw Ketut komt onmiddellijk aansnellen met een blad van een cactus waarvan ze het sap op de zere plek smeert. Altijd handig als je een Aloë Vera plant in de tuin hebt staan. Het werkt verkoelend, de rode plek blijft.
Bij terugkeer in het hotel merken we dat Garuda Indonesia contact met ons heeft proberen op te nemen. Zou de hulplijn geholpen hebben?
Bij het ontbijt besluiten we dus de fietstocht met Green Bike Tours af te zeggen, ook gelet op de weersverwachtingen voor de rest van de dag. We reserveren plaatsen voor morgen. We willen deze tocht graag maken, omdat we die van Eco Cycling Tours al tweemaal hebben gedaan en Green Bike Tours een iets ander programma biedt. Overigens wordt Green Bike Tours gerund door de voormalige (Indonesische/Balinese) manager van Eco Cycling Tours. Die zag er dus wel brood in!
We gebruiken de ochtend om nog wat bij te slapen, te luieren, (emails) te lezen en andere dingen te doen die tegenwoordig onder de noemer “chillen” vallen. Pas na het middaguur neemt de regen af en gaan we alsnog op pad. Winkelen noemen de dames het, voor de mannen is het meer dat we achter de dames aan slenteren en af en toe “oh” en “ah” zeggen. Opnieuw worden enkele souvenirs gescoord. We lunchen bij Lotus Café, met uitzicht op de vijver en een van de tempels rond Ubud Palace.
De tweede helft van de middag zijn weer terug en gaan nog eens achter dat ene stuk bagage aan dat nog steeds niet terecht is. We schakelen de hulplijn in Nederland in die contact opneemt met Garuda Indonesia Amsterdam. Op de telefoontjes naar “lost & found”, en op onze emails naar Garuda is namelijk geen enkele reactie gekomen.
Te paard, te paard, we zijn verraden! Send in the (Air) Cavalry!
(Air, spreek uit A-ier, is het Indonesische woord voor “water”, dus dat moet goed komen)
We nemen nog een besluit. Op basis van de weersverwachtingen zeggen we de fietstocht ook voor morgen af. Ondanks dat het vandaag vanaf een uur of een droog is gebleven, wordt voor morgen tot zeker het middaguur regen voorspeld. Onze aanbetaling krijgen we met enig mokken van de tussenagent tegen de verwachting in terug. Niets zo veranderlijk als het weer op Bali, zeggen ze hier, maar we nemen het risico toch liever niet en besteden de bijna 200 euro dan liever aan andere dingen.
Zoals lekker uit eten gaan. Dat doen we vanavond bij restaurant Tropical. Gezellig, goed eten, snelle service. En …. We lachen wat af over van alles en nog wat en de dingen die we de afgelopen drie weken hebben mee gemaakt.
Jan lacht op enig moment wat minder want hij brandt zijn kuit aan de uitlaat van een op de weg geparkeerd staand brommertje. Mevrouw Ketut komt onmiddellijk aansnellen met een blad van een cactus waarvan ze het sap op de zere plek smeert. Altijd handig als je een Aloë Vera plant in de tuin hebt staan. Het werkt verkoelend, de rode plek blijft.
Bij terugkeer in het hotel merken we dat Garuda Indonesia contact met ons heeft proberen op te nemen. Zou de hulplijn geholpen hebben?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
