Laatste dag Ayutthaya

Maandag 18 juli 2011.

Vandaag is het alweer de laatste dag in Ayutthaya, die we hebben besteed aan het bezoeken van de laatste hoogtepunten van deze stad. In de Lonely Planet staan 5 Wat’s die je absoluut gezien moet hebben als je hier de eerste keer komt, en we hadden er nog een paar tegoed.
Na rustig te zijn opgestaan, te hebben ontbeten en de jongens (weer) naar een andere kamer helpen verhuizen togen we met een tuktuk op pad.

Als eerste hebben we de Wat Phra Si Samphet bezocht, dit is een van de grootste nog redelijk in tact zijnde tempels. Nu weten we zo langzamerhand niet meer welke waarde we moeten hechten aan “de beste”, “de grootste”, “de mooiste”, want iedere Wat heeft wel wat waar door deze bijzonder is. Het was in ieder geval alleszins de moeite waard om te zien en leuk ook om te merken dat de kinderen de omgeving (“he, hier waren we gisteren toch ook al in de buurt?”) goed beginnen te (her)kennen.

Naast deze Wat ligt de Wihan Phra Mongkhon Bogbit, die bekend staat om zijn “grootste” zittende bronzen Boeddha. Deze is ongeveer 17 meter hoog en als altijd bij dit soort tempels indrukwekkend om te zien en vooral ook mensen te bekijken die zo’n tempel bezoeken en daar hun geloofsrituelen uitoefenen. Wierookstokjes kopen in een koker, op de knieën voor het beeld, hard rammelen met de wierookstokjes en je gebed doen. Daarna naar de kaarsenstandaards en voor een paar Baht wat vloeibaar kaarsvet kopen en in de kokers gooien. Plicht voldaan.

Ook direct naast deze twee tempels bevindt zich een marktje waar je allerlei souvenirs kunt kopen, en dat is ruimschoots gedaan door de kids, maar ook heel veel etensstalletjes met de meest vreemde en ondefinieerbare gerechten. Zo zagen we een dame iets bakken dat op pannenkoekjes leek. Toen we haar (met handen en voeten) vroegen wat ze aan het bakken was, bleken het groene flensjes te zijn waarin je suiker (wat er uit zag als uitgerafeld touw) moest rollen en wat heerlijk (zoet) smaakte. 8 of 10 rolletjes, klaargemaakt en al, voor 20 Baht. Doe mij er nog maar een paar!

Aangezien de kinderen nog geen honger hadden, besloten we verder te voet te gaan naar onze laatste twee excursiepunten. Allereerst de Wat Thamunikarat. Via de achteringang kwamen we binnen en troffen daar de oude tempel omgeven door tientallen leeuwen. Dat is de reden dat deze tempel uniek is. Wat echter ook opviel was dat er recht tegenover een beeld vereerd lijkt te worden van we weten niet wie, helemaal omgeven door hanen. Volgens Christiaan omdat dit een oud verhaal uit het Boeddhisme verbeeld; jaja; we hebben de echte achtergrond (nog) niet kunnen achterhalen.

Toen was het wel tijd om te gaan lunchen. De kids waren toch wel moe (van de warmte, want we hadden nog geen 2 kilometer gewandeld) en hongerig, dus toen we vlakbij onze laatste stop waren, de Wat Ratchanburana, hebben we eerst een eettentje aangedaan. Binnen was het heerlijk koel, schoon en opgeruimd, dus dat gaf voldoende vertrouwen. Alle zes aan de “flied lice – fried rice - with chicken” en een ijsje toe.

En toen was het nog even doorbijten voor onze laatste Wat. Ook deze is erg goed bewaard gebleven en kun je ook in. In de reisgids stond dat er een crypte in de grootste “toren” is, waar ook diverse afbeeldingen van Boeddha te zien zouden zijn. De crypte hebben we gevonden, de afbeeldingen zijn denken we al gejat want die waren nergens meer te vinden. Wel waren foto’s te zien van de artikelen die ooit hier te vinden waren.

Uiteindelijk waren we om een uur of 4 ’s middags weer terug, wilden de kinderen wat rusten of internetten en gooiden wij ons weer op dit verslag en foto’s.
Vanavond bezoeken we nog een keer de nachtmarkt. We hebben daar de eerste avond zo heerlijk gegeten dat we dat nog een keer willen herhalen en misschien vinden we ook nog wat op de markt.

Greetz!!