Shopping day in Bangkok

20 juli 2011.

Na een uitstekende nacht in dit nieuwe hotel in Bangkok, met de mooie naam @Hua Lampong, een beetje uitslapen en ontbijten, zijn we onze rugzakken gaan wegbrengen naar het station, zo’n 300 meter lopen, om ze daar op te slaan in een bewaakt depot. Uit de Lonely Planet hadden we begrepen dat er kluisjes te huren waren voor 20 Baht per dag, maar dat bleek dus wat anders uit te pakken. We mochten ook wat meer betalen, het viervoudige per rugzak.

Daarna was het “shopping day”, voorwaar geen pretje met 3 modebewuste dames en 2 sportkleding/Van’s en Converse schoenen/T-shirt-gekke jongens. Ik heb me beperkt tot het op gezette tijden trekken van de portemonnaie of afdingen van gevraagde prijzen. Dat laatste is een echte sport geworden en in de regel lukt het me makkelijk om eenderde tot de helft van de vraagprijs af te praten, soms zelfs meer. Gisterenavond op de nightmarket overigens ook gemerkt dat je daar verkopers enorm mee kan beledigen. Op zo’n moment is het beter verder je mond te houden en verder te lopen.

We zijn, net als gisterenavond, met de metro van Hua Lampong naar Si Lom gegaan en vervolgens zijn we op de skytrain (niets anders dan een metro boven de grond) verder naar Siam.
Dat was het doel: nogmaals de drie of vier Siam-shopping-malls bezoeken en kijken naar koopjes, uitverkoop of leuke dingen.
KDW in Berlijn, Harrod’s in Londen, de Bijenkorf in Amsterdam en La Fayette in Parijs zijn niets vergeleken bij de Siam-torens.
Wie verzint het om op de vierde verdieping van een warenhuis showrooms in te richten (en ze daar dus ten toon te stellen!) voor Ferrari, Lamborghini, Lotus, BMW, Spijker???

Ruim vier uur heb ik het uitgehouden, en de rest genoten, en na een aantal paar schoenen, diverse T-shirts, wat jurkjes en een sportshirt te hebben gekocht, ploften we vrijwel uitgeput neer bij een Starbuck’s voor een kopje koffie of frappucino. Het blijft bizar om de enorme verschillen in dit land en ook binnen deze miljoenenstad waar te nemen. Deze dure shopping malls worden vooral bezocht door Japanners en Chinezen en een enkele Arabier. De Thai zie je op de marktjes waar nepkleding wordt verkocht.

We zijn na deze versterking weer met de skytrain en metro terug gegaan naar het Station Hua Lampong en hebben daar wat rondgehangen, een hapje gegeten en inkopen gedaan bij de 7-eleven voor de rit met de nachtbus.

Dit is Thailand, dus de bus had vertraging (no wollies, the bus will allive in thilteen minutes, it is delayed because of the lain) maar uiteindelijk vertrokken we tegen 20.00u in een slaapbus die op de plaatjes leek die men ons had laten zien.

En terwijl ik dit verslagje schrijf, zijn we inmiddels 2 uur onderweg, lijkt de chauffeur te kunnen rijden en de weg ook nog eens te kennen. Morgenochtend vroeg arriveren we aan de pier voor de ferry naar Koh Samui.