Snorkelen, of "The Hunt for The Big Turtle"

Vandaag staat een dagje snorkelen op het programma. We hebben geboekt bij een bureautje dat een snorkeltocht langs de drie Gili-eilanden aanbiedt met vier stops onderweg om te snorkelen. We vermoeden dat het een erg commercieel gebeuren zal worden, verwachten dat tientallen toeristen in kleine bootjes naar de zelfde plaatsen zullen varen en verder niet veel bijzonders te zien zal zijn. Maar ach, voor 120.000 Rp per persoon, ongeveer 7,80euro, inclusief lunch wordt het sowieso een leuk dagje uit.

Aanvankelijk hebben zich zo'n dertig personen aangemeld om mee te gaan, maar naarmate het tijdstip van vertrek nadert worden dat er al snel een stuk of honderd. Als veel te veel sardientjes in een veel te klein blikje komen we met zo'n 65 mensen op een gammel maar naar blijkt zeewaardig bootje terecht.
Het uitgangspunt van veel Indonesiers, zoals we dat vanmorgen van een inwoner van Lombok hoorden, is vandaag absoluut van toepassing: profit before service.
Het aan boord gaan en de reis verlopen in een soort van gezellige chaos, maar alles loopt wel, dus niets te klagen.

Vanwege de hoge golven vandaag aan de noordzijde van de Gili's doen we maar drie snorkelplaatsen aan. Voor de lunch naar de plek waar een scheepswrak ligt en naar een plek waar we ook wat meer vissen kunnen bewonderen. Na de lunch gaan we op jacht naar zeeschildpadden die zich net ten zuiden van Gili Trawangan ophouden.

We hebben geluk want we ontmoeten twee prachtige exemplaren. Een wat jonger dier die nog niet geheel de schutkleuren heeft aangenomen en een wat ouder dier dat naar schatting 50 tot 75 centimeter groot is. Deze is, als hij zich niet beweegt of vlak langs de rotsen en het koraal gaat, nauwelijks te zien. Maar af en toe moet hij aan de oppervlakte adem halen en dan is hij in volle glorie te bewonderen.

We (achter)volgen hem zo lang mogelijk om geen seconde te missen van dit schitterende zeedier. Wat een gratie zoals hij (of zij?) zich laat mee slepen in de stroming, af en toe zich met een voorpoot vasthoudend aan een rotsblok. We kunnen er geen genoeg van krijgen en horen het fluitje dat ons terugroept naar de boot helemaal niet.

Moe en voldaan stappen we rond half vier 's middags weer uit, frissen ons op en trakteren onszelf op een heerlijke Italiaanse pizza. Die hadden ze hier vast nog niet toen collega Hans hier in 1991 was!!

Tot morgen, onze laatste dag op Gili Trawangan.
De kaartjes voor de oversteek naar Lombok zijn al gekocht.