Traditionele Sasak Bruiloft

De familie van Nanna is moslim en de bruiloft zal dus volgens de islamitische tradities plaatsvinden, vermengd met de lokale gebruiken van Lombok, of zoals de Lomboknezen zichzelf noemen: Sasak.

Om zoveel mogelijk van de ceremonie bij te kunnen wonen, gepaste kleding (geleende jurken voor de dames en een sarong plus hoofddeksel voor Jan) aan te trekken en mee te beleven van wat er die dag gebeurt, moeten we om half zes opstaan. Om klokslag (!) zeven uur staat ons vervoer naar het bruiloftsfeest klaar. Bovendien kan de familie maar niet heen en weer blijven rijden op deze belangrijke dag.

Zodra we aankomen bij het ouderlijk huis van Nanna, zien we hoeveel werk er de afgelopen nacht is verzet. Op het schoolplein tegenover is een enorme tent gebouwd, een podium met traditionele versiering en stoelen voor bruidspaar en ouders is gemaakt, tafels voor het eten staan klaar en enkele honderden stoelen. Ook het huis zelf is volledig omgetoverd tot kleedruimte annex kap- en visagistesalon. Opnieuw voelen we ons zeer vereerd, omdat iedereen ons wederom verwelkomt, kust, knuffelt en aandacht voor ons heeft terwijl er nog best wel wat te doen is voor de bruiloftsceremonie kan beginnen.

Een dergelijke bruiloft kent veel overeenkomsten met die zoals wij ze in Nederland zijn gewend. ’s Morgens vindt om negen uur deel een van de ceremonie plaats waarbij het “dorpshoofd” aanwezig is en namens de overheid de formele handelingen verricht. Paspoorten worden gecontroleerd, getuigenverklaringen afgelegd en documenten opgesteld. Aansluitend vindt een soort inzegening plaats door de imam en enkele andere autoriteiten. Aanvankelijk is allen de bruidegom aanwezig en de vader van de bruid, waarbij het op ons over komt dat de bruidegom aan de vader diverse beloften moet afleggen ten overstaan van geestelijke en maatschappelijke vertegenwoordigers.
De bruidegom en de vader va de bruid zitten hierbii tegenover elkaar. De moeders en enkele andere familieden zaten achter de vader van de bruid.
Voor overige belangstellenden staan op straat twee TV’s in vanmorgen nog opgebouwde tenten. Ook de bruid krijgen we bij de dit deel van de ceremonie niet te zien. Dat komt ook omdat we halverwege dit deel, dat anderhalf duurt, weg worden geroepen om ons om te kleden in de traditionele kledij die we aan hebben bij het tweede deel van de dag. We kleden ons twee straten verderop om in het huis van de jongste broer en zijn vrouw Seri. Zij spreekt behoorlijk Engels en bekommert zich veel om ons. Ook haar huis is omgetoverd tot kap- en visagistesalon. Roy Donders en crew zijn aanwezig om iedereen binnen een mum van tijd om te toveren.

We hebben overigens vanochtend alle kans en tijd gehad om het bruidspaar te bewonderen. Zij hebben vannacht in het ouderlijk huis geslapen en zitten al klaar in prachtig witte kleding als wij aankomen. We maken snel een paar foto’s, en dat is maar goed ook, want ook zij moeten zich voor het tweede deel van de ceremonie omkleden.

Zodra (bijna) iedereen is omgekleed beginnen de inmiddels gearriveerde muzikanten te spelen en de bruidsstoet wordt opgesteld. Als we iedereen buiten zien staan, valt het ons op dat de beide moeders exact dezelfde kleding aan hebben, de vaders dragen ieder hun eigen sarong op een wit jasje. (Schoon)Broers en zussen van bruid en bruidegom dragen dezelfde kleding, de kinderen daarvan andere maar ook dezelfde kleding. Net als Ben en Nanna zijn wij gekleed als zijn wij directe broer, zus en nichtjes. Onze twee meiden voelen zich als bruidsmeisjes.

We lopen in optocht naar het schoolplein. Bruidspaar, familie en muzikanten. Het tweede deel van deze dag is aangevangen. Dit deel van de dag lijkt het meest op wat wij de huwelijksreceptie zouden noemen, …. maar dan anders.
De uitgenodigde gasten arriveren, deponeren een envelop (met geld …?!) in daarvoor gereedstaande bussen, zetten hun naam in het receptieboek, scheppen hun bord vol met eten en gaan zitten. Ze praten wat met elkaar, roken een sigaret en bekijken de gasten die het bruidspaar gaan feliciteren. Intussen zingen allerlei familieleden en vrienden diverse liedjes. Ook BL’er Frans Bouwer is aanwezig, maar houdt het deze keer gelukkig bij maar een song.
Zodra men is uitgegeten gaat men in groepjes het bruidspaar en de ouders van beiden feliciteren en verdwijnt dan weer naar huis. Hun leeggegeten borden, flesjes water, mandarijnenschillen en servetten op de grond achterlatend. De rommelt ruimt het personeel van het cateringbedrijf later wel op.
Overigens zijn ook aardig wat mensen die niet waren uitgenodigd komen opdagen. Omdat, zoals Nanna ons later vertelde, ze zijn afgekomen op de geur van het eten. Tijdens de eerste drie weken van mijn KMA-opleiding leerde ik het ook al: je moet eten en slapen zoveel je kan en wanneer je maar kan …..

Om een uur ’s middags is het geheel afgelopen en neemt men nog van een laatste gelegenheid gebruik om foto’s van het bruidspaar te maken. Ook wij worden veel gevraagd om mee op de foto te gaan. Het moet voor de aanwezigen een koddig gezicht zijn geweest, de mensen uit “Belanda” in hun traditionele kledij te zien lopen.

We kleden ons weer om, eten bij het ouderlijk huis samen met de rest van de familie een lunchpakketje en gaan ’s middags enkele blokken verder in een privé zwembad van een vriend van Aspen zwemmen. Diverse soorten fruit worden uit de bomen in de tuin voor ons geplukt, mango’s, bananen, granaatappels en jackfruit. Verser kun je ze niet krijgen.

’s Avonds eten we in een restaurantje om de hoek bij ons vakantiehuis. Behalve Ben en Ingrid heeft iedereen zin in “Europees”, dus we bestellen pizza en “fish&chips”….. en een ijskoud biertje voor de mannen. Terugkijkend op een prachtige dag en een fantastische ervaring, eentje om in te lijsten en nooit meer te vergeten, verlangen we nu even naar rust, uitslapen en een dagje weinig doen.


Tot morgen!!